Blog 1, week 1

Ha lieve mensen in Nederland,

Hierbij mijn eerste blog over afgelopen dagen. Wat een week hebben we al weer achter de rug, genoeg beleefd! Maandag zijn we in alle vroegte vertrokken naar Schiphol. Ilona was weer eens laat klaar, dus we moesten opschieten. Op schiphol had ik stress tot en met. Waar moet ik heen? Iedereen om mij heen zei iets.. gekkenwerk. Na heen en weer gebeld te hebben met Elise hadden we dan eindelijk de goede weg gevonden. Snel koffers inleveren, nog even niets doen en dan gaan. Althans dat dachten wij. Maar laat Ilona nou weer eens iets moois hebben. Een koffer met ingebouwd weeg systeem. De batterijen moesten er uit, maar dat was niet zo makkelijk. De voering maar kapot getrokken en toen konden ze er uit. Koffer inleveren en toen lange tijd niets doen. Daarna snel afscheid en toen vlogen we naar Toronto.. 8 uur in een vliegtuig, hoe houd je dat vol dacht ik voor die tijd. Maar gelukkig hadden we een tablet aan de stoel waarop we konden film kijken, spelletjes doen, etc. De tijd was zo voorbij, lekker eten en drinken onderweg, dus niets te klagen! Op Toronto aangekomen keek ik mijn ogen uit, wat een luxe! Overal tafels met tablets en pinautomaten.. Wij wilden daar ook wel gebruik van maken, maar wat een nare tablets. Elke keer sprong er weer reclame in het zicht, je kon niet fatsoenlijk iets op zoeken. Ondertussen liep Elise het hele vliegveld af op zoek naar een lekkere vette burger. Na lange tijd kwam ze terug en ja hoor.. Met burger en frietjes. Op Toronto liepen we vertraging op omdat ze de koffers niet zo snel konden over pakken ofzo.. Ze vroegen vrijwilligers om te helpen. Dit leek mij wel wat, maar Elise wees mij er op dat ze sterke, gespierde mannen wilden, helaas.. Haha
De vlucht van Toronto naar Lima viel ook reuze mee. Het was een minder luxe vliegtuig, maar we hadden leuke kindjes om ons heen dus we vermaakten ons prima. Ook hebben we een poging gedaan om te slapen omdat we zo snel mogelijk in het ritme wilden komen van Peru. Vanaf het vliegveld hadden we een taxi naar ons hotel. Het hotel was een beetje oud en vervallen, maar de bedden sliepen heerlijk! Tot onze schrik begroetten verschillende dieren ons in de morgen. Er liep een lelijke, grote pauw rond, een hele mooie, grote papegaai en een grote schildpad. De laatste avond dat we er waren was ik toch maar mee naar boven gegaan, waar die dieren ook waren.  Maar de pauw ging precies in het trappengat zitten dus ik durfde niet meer terug. Mensen om ons heen moesten lachen, maar ik was hartstikke bang voor dat beest. Toen twee jongens wel een biertje van ons wilden heb ik mijn angst overwonnen om het bier te halen zodat we nog gezellig met hun konden kletsen. Maar ik weet wel dat ik niet meer naar dat hotel ga! ;)
Het verkeer in Lima is echt gekkenwerk. Iedereen rijd door elkaar en ze toeteren als ze er aan komen. Niet even wachten op elkaar, maar toeteren en doorgaan. Wij liepen daar dan ook nog eens tussendoor, wat ons overigens goed af ging, maar we waren wel de weg kwijt. Na wat vragen kwamen we weer terug bij ons hotel. Ondertussen waren mijn schouders en nek al lekker rood, wat een paar dagen flink zeer deed. Nu ga ik niet meer de deur uit zonder insmeren.
Wat hier ook grappig Is zijn de winkelstraten. Bij ons staat alles random door elkaar, maar hier hebben ze de winkels gesorteerd. Je hebt een straat met opticiens, een straat met speelgoedwinkels etc. Handig als we willen weten welke winkel goedkoopste Is, maar je moet wel alle straten bij langs wil je verschillende dingen kunnen kopen.
Na een dag in Lima te zijn geweest zijn we weer in het vliegtuig gestapt. We vlogen naar Tarapotto waar Carolina (Nederlandse vrijwilliger) ons stond op te wachten. We zouden het plekje Tarapotto bekijken, daar een nacht slapen en dan doorgaan naar Moyobamba waar de organisatie zit. Ivm de staking die gaande was wisten we niet of we wel naar moyobamba konden gaan. Verschillende soorten boeren sloten wegen af met voertuigen en gingen op de weg staan schreeuwen etc. Dit willen ze blijven doen tot de overheid iets doet aan de prijzen van hun product. Gelukkig ging de weg voor twee uur open. Wij konden onze koffers niet meenemen, dus het hoog nodige meegenomen in de rugzak en de koffers bij vrienden in Tarapotto laten staan. Om door de staking te lopen viel reuze mee. Er stonden mannen aan de kant van de weg die ons heel leuk vonden. Hun mond viel open en er kwamen allemaal geluiden uit. Het leken net gehandicapten.. Na een stuk met de motortaxi, een stuk lopen en weer een stuk met de motortaxi te gaan, konden we in een taxi stappen. Een geschreeuw tot en met omdat iedereen ons wilde hebben. Gelukkig hadden we een Peruaanse vrouw bij ons die ons kon helpen.. We waren nog 20 minuten van moyobamba vandaan toen de taxichauffeur aan de kant van de weg stopte. Gaat hij iets kopen, moet hij plassen, waarom stoppen we? Hij bleek pech te hebben met de auto, dus daar stonden we dan. Gelukkig wilde de man van de Peruaanse vrouw ons wel ophalen. Later dan gepland kwamen we toch nog aan in Moyobamba. We zitten nu in een hostel bij een hele lieve familie. Het ziet er heel anders uit dan in Nederland. Aan de weg zie je een deur, als je daar doorloopt kom je op een open binnenplaats met planten. Rond omheen zitten kamers, toiletten, een open keuken en een open woonkamer. Als ik mijn laptop weer heb zal ik wel even foto's plaatsen. Ze hebben hier twee honden en een kat. Een van de honden Is een mooie pitbull. Laat ik daar nou niet van houden. Thuis hebben we altijd meegekregen dat pitbulls niet te vertrouwen zijn, dat zijn slechte honden. Gisteravond vond ik hem dan ook erg eng, maar vandaag worden we al een beetje vriendjes. Ik ben al aardig gewend en daar ben ik blij om, want het leek mij eerst niet heel prettig allemaal. De mensen zijn zo leuk hier, dat het sowieso altijd wel gezellig is!

Vandaag (vrijdag) hebben we onze eerste kennismaking gehad met de mensen die werken bij San Lucas. Het lijkt mij mooi om daar onderdeel van uit te mogen maken. Vanmiddag om 15 uur gaan we naar een project met bejaarden. Ze zijn grond aan het bewerken om er een moestuin te kunnen maken. Het leek ons wel leuk om te helpen dus dat gaan we straks doen. Dit weekend gaan we verder de stad verkennen en zondag hopen we naar een kerk te gaan. Volgende week maandag kijken we mee met een project voor ouders. Ze leren moeders van jonge kinderen, die nog te klein zijn voor spraakles, met hun kind te spelen op een manier dat de taal ontwikkeld. Ben benieuwd, lijkt mij erg mooi! Verder doen we die week nog rustig aan om cultuur te snuiven en zoveel mogelijk Spaans te leren!

Tot horens!