Week 2 al weer voorbij.. :)

Hola, Buenos Dias!

Het is al weer de hoogste tijd voor een nieuwe blog. Afgelopen week is voorbij gevlogen en ik heb weer heel wat meegemaakt. Ik zal een korte beschrijving geven per dag..

Zondag 11 maart:
De dag begon 5 minuten voor mijn wekker af zou gaan. Ik heb gewoon tot vijf voor negen geslapen wat betekent dat mijn jetlag zo'n beetje over is. Lekker begin van de dag. Snel even onder douche en daarna ontbijten. De kerk zou om 10 uur beginnen, dus ik wilde op tijd klaar staan. Het bijzondere hier is alleen dat je niet aan het begin van de dienst er hoeft te zijn en Magda (onze gastmama) gaat niet vroeg weg. Toen we bij de kerk aankwamen was de dienst inderdaad al begonnen. Qua structuur van de dienst lijkt het wel wat op de diensten in onze kerk. Ze beginnen met een lied, doen een gebed en hebben dan een heel blok van liederen zingen. Daarna volgt het Bijbellezen en de preek. De preek wordt afgesloten met zingen, bidden, zingen, zegen. Ook al is de structuur aardig het zelfde, toch is het heel anders zo'n dienst. Ten eerste is het zingen al veel vrolijker dan bij ons. Begeleiding door heel wat instrumenten en er lekker op los zingen. Het is echt heerlijk om in het Spaans te zingen! Ook is het veel onrustiger tijdens de dienst. Mensen praten af en toe met elkaar, er lopen mensen heen en weer, iets wat ik niet fijn vind, maar wat hier heel gewoon is. Na de dienst gingen we met de hele groep uit Magda haar huis uit eten. Ze had geen zin in koken, daarom ging ze met ons naar een restaurant. De rest van de middag had ik heerlijk tijd voor mijzelf. Gewoon net als in Nederland niets hoeven te doen en alle ruimte te hebben om met het geloof bezig te zijn. In de avond kwam er een groep vrienden van een zoon van Magda en zij vroegen of we nog een ritje in de auto wilden maken door Moyobamba. We waren best wel moe, maar wilden het toch ook niet afslaan. Toen we over wat afgelegen weggetjes reden gaf ik aan dat ik ook graag een keer wilde auto rijden in Peru. Ik kreeg hiervoor even later de kans en kon lekker door Moyobamba scheuren. Doordat bijna alle straten eenrichting zijn maakt het niet uit waar je op de weg rijd, waar plek is ga je rijden/staan. De straten zijn namelijk wel erg breed. Elise vond het maar niets, ze zat met angst achterin en wilde dat we na een tijdje maar gingen wisselen van bestuurder.. Ik kon er wel om lachen. De bestuurder noemde mij een agressieve rijder en vond dit leuk om te zien. Kwam door de jeugd zei hij.. Hijzelf deed ook zo, maar was met hem ook goed gekomen, dus zou met mij ook wel goedkomen.

Maandag 12 maart:
Maandagochtend konden we uitslapen. Helaas had ik een erg onrustige nacht en begonnen mijn darmen te klieren. Als je weet wat we hier allemaal eten is dat ook niet gek, maar leuk is anders.. ;) In de middag gingen we kijken bij een project van San Lucas. Kinderen met schisis die nog te jong zijn voor spraakles (1-4 jaar) komen met hun ouders naar San Lucas. De ouders leren op zo'n manier te spelen met de kinderen dat ze de taalontwikkeling bevorderen. Twee begeleiders gaven voorlichting en de kinderen moesten ondertussen stil zitten. Wat een ramp voor sommige kinderen. Het was ook wel zielig, maar gelukkig kregen de kinderen daarna ook een opdracht. Er werden witte vellen papier aan de muur gehangen en daar mochten de kinderen op tekenen. Tekenen op de muur zelf of op de grond was natuurlijk veel interessanter, maar wat gek.. dit mocht niet. Ik kon mij ondertussen uitleven met foto's maken en probeerde wat contact met de kinderen te krijgen. Met de een gaat het makkelijker dan met de ander. Sommigen kijken bang naar die vreemde witte mensen, anderen komen juist nieuwsgierig op je af en willen je wel even aanraken.. Maandagavond begon ik mij helemaal niet fit te voelen, daarom ging ik vroeg in bed en ik hoopte met wat rust wel beter te worden.

Dinsdag 13 tot donderdag 15 maart:
Dinsdag tot donderdag heb ik ziek in bed gelegen. Mijn darmen gingen flink te keer. Ik had geen zin in eten en was erg duizelig. Toen het aan bleef houden moest mijn ontlasting voor de zekerheid maar even naar het lab. Elise mocht dit brengen.. Haha wat een grap. Poepen in een plastic bakje en dat aan een ander geven die er vervolgens mee over straat moet. Al vrij snel was mijn uitslag binnen en het was beter dat ik even bij de dokter langs ging. Bij de dokter werd ik nogmaals onderzocht. Het was een grappige dokter. Ik bleek last te hebben van een parasiet in mijn darmen, die overigens niet actief is, en ik had last van het E. Coli bacterie. Dit wordt veroorzaakt door eten. Nu zit ik al weer een paar dagen aan de antibiotica en anti parasiet pillen waardoor het een stuk beter gaat. Ik kan mijn dingen weer doen.. Yes!

Vrijdag 16 maart
Vandaag voel ik mij al weer een stuk beter. Ik ben nog wat slap, maar daar trekken we ons niets van aan. In de ochtend heb ik mij uitgeleefd met schoonmaken. Met een bezem door de kast, maar er kwam geen eind aan het stof wat er af kwam. Peru is een erg stoffig land en daardoor blijf je bezig.. Mams, zussen, echt!, de stof bij jullie op de kasten stelt echt niets voor hoor. Kom hier maar heen om het te zien, haha. In de middag gingen we weer naar de moestuin om verder te gaan met de grondbewerking. Wat zijn de oudjes nog actief! Dit keer hebben we niet heel hard meegewerkt, maar hebben we koekjes en water voor ze gehaald. Water drinken is hier echter heel raar, dus veel water werd er niet gedronken, dan de flessen maar mee naar huis.
In de avond gingen we naar Carolien om een film te kijken. We kwamen aan de klets over het geloof en hier kwam voor eerst geen einde aan. Ik geloof anders dan Elise en Carolien en toch gedeeltelijk ook wel hetzelfde. Dit maakt gesprekken interessant, maar ook wel moeilijk vind ik. Het is toch lastiger dan ik altijd denk om mijn argumenten goed te onderbouwen vanuit de Bijbel, er is altijd zoveel tegen in te brengen.

Zaterdag 17 maart
Zaterdag zouden we een fotoshoot hebben met een zoon van Magda, althans, dat is wat wij dachten en wat wij graag wilden. Toch begon het er steeds meer op te lijken dat hij foto's van Elise wilde maken en ik kwam buiten beeld. Dan is het toch wel erg lastig om niet goed Spaans te spreken. Gelukkig konden mensen ons helpen en aangeven dat ik sowieso mee wilde. Een groep vrienden van de fotograaf ging ook mee, gewoon voor de fun. (vreemd hoe dat hier gaat) We gingen op de motor die kant op. Heerlijk die ritjes op de motor door de stad.. Ik zat dan wel achterop, maar de wind die door je haren gaat, het flexibele bewegen, zo fijn. Het lijkt mij mooi om hier nog een keer zelf motor te rijden.. Toen we op de plek voor de fotoshoot waren werd ik gebombadeerd als slaafje van de fotograaf. Ik deed maar wat hij zij en keek ondertussen de kunst van het foto's maken af wat best leuk was. Ik was al lang blij dat hij geen foto's van mij maakte, want wat een geduld moet je hebben als 'model'. De foto's werden wel erg mooi! Natuurlijk kan een dag van mij nooit voorbij gaan zonder stunten. Ook vandaag dus weer, zucht zucht.. Ik stapte aan de 'verkeerde' kant van de motor af en brandde mijn been aan de uitlaat. Auw.. Gelukkig valt de brandwond mee, maar vanaf nu stap ik wel altijd de andere kant van de motor af.

Zaterdag op zondag hebben we gelogeerd bij Laura, onze supervisor. Wat een mooi huis heeft zij! Heerlijk een avond alleen maar Nederlands praten. De nacht was minder leuk. Ik dacht dat ze in een rustig gedeelte van de stad woonde, maar als de discotheek open is kan je dit niet meer zeggen helaas. Doordat Moyobamba in een vallei ligt is er een prima akoestiek. De hele nacht door konden we de discotheek (die er toch best een eindje vandaan staat) door huis horen dreunen. Dit ging door tot ongeveer 5 uur in de nacht. De honden reageerden op dit geluid en gingen ook als een malle tekeer. Na een slapeloze nacht gingen we in de ochtend naar de kerk. Vanmiddag (zondagmiddag) hebben we onze slaap een beetje ingehaald.

Zo... wat een uitgebreid verslag van afgelopen week. Of het altijd zo uitgebreid wordt, geen idee. Is wel erg veel werk. Komende week begint ons werk, elke ochtend om 8 uur moeten we paraat staan. Tussen 1 en 3 in de middag hebben we siësta en vanaf 3 uur hebben we weer activiteiten, wat tot maximaal 7 uur doorgaat.

Nos bemos!